Ik zal mezelf hieronder kort introduceren:

Ik ben Danielle Schokker en vanuit mijn bedrijf Danielle Inspireert wil ik mensen verbinden met elkaar. Niet te denken vanuit restricties maar te denken vanuit medemenselijkheid.
Juist culturen en andere inzichten gebruiken om elkaar te verrijken en te versterken. Dat doe ik o.a. door voordrachten te geven waarbij teksten worden omlijst door toegankelijke gedichten, gespreksleider te zijn, blogs, vlogs, workshops en advies op maat te geven. Voor meer informatie of om contact op te nemen kijk op www.danielleinspireert.nl

Vanaf december zal ik 1x per 2 maanden een blog schrijven voor: ‘De Maatschappij’. Dit onafhankelijke netwerk inspireert mij enorm want ik geloof erin dat samenwerking voor de mooiste resultaten kan zorgen. Ik hoop jullie allen te inspireren!

Hernieuwde focus

De decembermaand is voor velen een gezellige maand. Samen met de familie bij de verwarming of open haard warme chocolademelk drinken. Bordspelletjes spelen. Een moment om het jaar te overzien. Maar je kunt ook eenzaam zijn omdat juist rond de feestdagen dierbaren die er niet meer zijn, extra worden gemist. Een maand die gericht is op familie en samenzijn kan voor iemand die op zichzelf staat, extra confronterend en onprettig zijn. Je eenzaam doen voelen. Kortom een maand waarbij er op privégebied veel gebeurt. Zakelijk kan het een onhandige maand zijn omdat er veel vrije dagen over zijn die kunnen worden opgenomen. Het kan echter ook weer prettig zijn omdat je lekker veel tijd hebt om met je dierbaren door te brengen. Voor velen is december ook een uitwerkmaand van het afgelopen jaar. Het is een maand van de statistieken. Het is ook een maand van goede voornemens of juist niet. Dingen die je vorig jaar hebt bedacht om te gaan doen maar is dat allemaal gelukt? Kortom zijn je wensen ingewilligd? Leef jij je droom?

Als kind heb je vaak de grootste dromen. De mooiste ideeën over wat je later wilt worden. Bijvoorbeeld brandweerman of juffrouw. Als je ouder wordt kun je beseffen dat het gedroomde beroep toch wat minder leuk is dan verwacht en verander jij je perspectief. Na de middelbare school wordt er een studiekeuze gemaakt. Soms gebaseerd op hetgeen de hele familie al generaties lang doet of een zaak die je gaat overnemen. Geld kan een overweging zijn maar ook intrinsieke motivatie; iets doen vanuit je hart. Na de studie zijn er meestal wel wensen over het gedroomde beroep. Je toekomstverwachting. Waar jij over 5 of 10 jaar wilt zijn. Wat je wilt bereiken. Weet jij nog wat jouw wensen waren na de studie? Wat je belangrijk vond en waar je wilde uitkomen?

Als we nu de focus leggen op jouw werk: hoeveel van jouw dagindeling is bewust gekozen en hoe groot is het gedeelte waarin je wordt geleefd? Dat je in de overleefstand staat om alles in je drukke leven te kunnen bolwerken? Is jouw werk nog wel wat je leuk vindt om te doen of bevind jij je op een positie waar jij je eigenlijk helemaal niet thuis voelt? Veel vragen die behoorlijk van belang zijn en bepalen hoe gelukkig jij in het leven staat. Als je nu heel eerlijk bent; waar word je gelukkig van? Waardoor gaat jouw hart zingen? Ik hoop oprecht dat al jullie harten de hele dag zingen maar de praktijk wijst uit dat dit helaas niet voor iedereen geldt. Geld kan een belangrijke factor zijn voor de keuzes die je maakt want een andere focus betekent niet altijd hetzelfde inkomen. Hoe belangrijk is geld voor jou? Zijn je dromen het waard om minder te verdienen? Compenseert je hart volgen je verminderde inkomsten? Dan is er nog de onzekere factor. Een andere focus maakt ook dat de routine die jarenlang opgebouwd is verdwijnt. De stabiele factor valt weg. Durf jij in het diepe te springen of is vertrouwdheid essentieel voor jouw gemoedsrust? Kortom wat vind jij belangrijk in jouw werk dat je nu nog mist?

Uitstellen is vaak de dooddoener waardoor er niets in beweging komt. Dat doe ik volgend jaar wel of nog één jaar en dan… Dan wat? Ik heb helaas in mijn omgeving meegemaakt dat het dan soms echt te laat kan zijn. De dood komt wanneer het komt. Onverwachts. Jonge mensen die gezond leven en sporten en toch met een hartaanval het aardse bestaan verlaten. Wil je daarop wachten? Je hebt alléén nu. Het kan eng zijn, vreselijk eng om ‘out of your comfort zone’ te opereren. Het resultaat is dan wel dat jij jouw hart hebt durven volgen. Het zal dan misschien niet altijd perfect gaan; je kunt tegenslag krijgen. Maar waar een visie is kan die worden bijgesteld om zo uiteindelijk dichter bij je droom uit te komen. Je hart te volgen zodat je hart ook daadwerkelijk zingt en je volgend jaar in december denkt;  ja ik ben dichter bij mijn ideale baan.

 

“Blogger gezocht” las ik op de site van De Maatschappij….

Het ei was zo gelegd, want ik kom graag bij de lunchbijeenkomsten van De Maatschappij én zij zoeken in mij, Werner, een “jongere” netwerker bij deze zelfde bijeenkomsten.

Bijeenkomsten, laagdrempelig en zeer toegankelijk. Zo ervaar ik het wanneer ik de aanwezigen ontmoet.

Goede sprekers vind ik Dé kracht van De Maatschappij. 

Als ik lees in de blog van Pierre van Aalst, de vereniging manager, van 13 september jongstleden dat hij zich afvraagt wie de handschoen oppakt. Ik dus. 

Maar waar ga ik het dan over hebben, vraag ik. Wat willen jullie?

“Je bent ZZP’er. Schrijf daar dan over. Schrijf over jezelf. Wat maak je mee? Wat wil je meegeven?” 

Nou daar gaan we…

O nee, wacht. Eerst wil ik iedereen waarschuwen dat het wellicht lijkt dat ik een heleboel verschillende dingen doe. Maar wees gerust, na een paar blogs van mij wordt het verband tussen mijn verschillende werkzaamheden wel duidelijk.  

1 Januari 2009. Dat is de datum dat mijn bedrijf het levenslicht zag.

Mijn bedrijf: Kelder Advies en Bemiddeling, financieel advies- en bemiddelingskantoor in verzekeringen, hypotheken en belastingadvies.

Eerst alleen belastingaangiften en vanaf 1 september 2009, toen mijn AFM-vergunning binnen was, helemaal los met bovenstaande adviezen.

Leuk, spannend en met 25 klanten als start heel erg uitdagend. De hypotheekmarkt zou aantrekken in 2010, niet dus…. De financiële wereld heeft nu zijn klappen wel gehad, niet dus… 

 

Wat je ervan leert als starter met zo’n valse start is: Vechten. Vechten voor je bestaan!

Je bent ergens aan begonnen en dat wil je dan ook doorzetten.

Toen hoorde ik iets… aha, dat maakte me duidelijk dat er hoop is, dat er licht aan het eind van de tunnel is: McDonalds was ook in een slechte tijd begonnen én moet je nu zien. Een imperium van jewelste.

Ik dacht natuurlijk meteen. Nou wat zij kunnen, kan ik ook!

Lachen toch. Zo’n kleine eenmanszaak met een kantoor van 6m2 (zijn kleinste slaapkamer in huis) met grootse plannen. 

Inmiddels een paar jaar verstreken en 350 nieuwe klanten verder kreeg ik de kriebels in mijn lijf om een stap verder te gaan. Tenminste. Iets er naast, iets aanvullends.

En toen, toen kwam ik de eigenaar van een trainingsbureau tegen, Van der Weide & Partners. Ik sloot me bij hem aan en ging er ook bij trainen. Ik vond en vind het heerlijk om mijn kennis door te geven.

Nieuw, spannend, ook weer uitdagend. Leuk, zeer leuk, dat ook. Nut en Plezier, dat is ons motto bij de trainingen, bij onze opleidingen.  

Toen brak 2013 aan en zonder het te weten bij de champagne op 1 januari zou dit een jaar worden, waarbij er een hele andere energie aanwezig zal zijn. Ik werd CJBD’er van het jaar, oftewel, Ondernemer/Netwerker van het jaar bij Contact Jonge Bedrijven Drechtsteden, een netwerkvereniging met als startdatum 1991.

De leden en belangstellenden vonden blijkbaar dat ik veel voor de ondernemers deed. Volgens het juryrapport was ik actief, bereid om anderen te helpen met hun bedrijf én was ik dé ambassadeur van CJBD.

Ik schrok me rot dat ik in eerste instantie genomineerd was en vervolgens ook nog eens won.

Over netwerken gesproken. Rond de datum van de verkiezing zat ik bij Cinemato Media, inmiddels partner van CJBD, om over een bedrijfsfilm te praten en het was zo beklonken.

Die bedrijfsfilm zou er komen en de primeur zal op de verkiezingsavond in Hotel Bellevue zijn!

Hoe je dan als kleine zelfstandiger voor je gevoel heel groot kan zijnJ. 

2013 werd dus een start van het jaar waarbij ik écht dicht bij de ondernemer zal komen. Ik werd namelijk kort na de verkiezing bestuurslid Programma. Mijn taak is dan dat ik de netwerkavonden moet organiseren. Hartstikke leuk en goed voor mijn PR.

In de loop van dit jaar werd ik dan ook veelvuldig gevraagd om te helpen bij het starten van diverse ondernemingen, maar ook om bij diverse gesettelde bedrijven de naamsbekendheid te vergroten.

Schitterend gewoon om dat te mogen doen.  

Meerdere taken in je bedrijf. Ik vind dat belangrijk om te doen. Wanneer het even in een bepaalde branche tegenvalt, kun je terugvallen op het andere.

Je moet het wel goed managen, dat wel. Af en toe even opschrijven waar je nu mee bezig bent is wel handig;-). 

Maar ik had u duidelijkheid beloofd. Wat doe ik allemaal tot en met het jaar 2014?

Financiële dienstverlening, trainingen, netwerken, bestuur netwerkvereniging CJBD, bedrijven begeleiden, lezingen. Is het dan allemaal anders? Nee. Ik zie het als elkaars verlengde.

Uiteindelijk hebben we elkaar nodig. Ik help jou, jij wordt mijn zakelijke relatie. Wellicht niet meteen een klant, maar wel ambassadeur van mij als persoon, maar zeker ook voor mijn bedrijf. 

En met deze laatste zin komen we weer bij het netwerken. Met het netwerken kweek je ambassadeurs, mensen die je iets gaan gunnen. En dat is leuk. Dat maakt je sterker. En als je sterker wordt, dan ga je die zekerheid ook uitstralen. Wanneer je die zekerheid uitstraalt, dan maak je ook meer business. Dat gaat vanzelf. Men gunt je dat!  

Eén van de gedachten die ik wil meegeven is dat je altijd jezelf moet blijven, wees ambassadeur voor je zakenrelatie. Hij of zij zal dan ook jouw ambassadeur worden. Wees wel geduldig, want onderzoek heeft uitgewezen dat je pas een gunningspositie krijgt na één jaar geregeld contact op, bijvoorbeeld, een netwerkbijeenkomst. 

En als laatste: “Wat je geeft, krijg je!” Daar geloof ik heilig in.  

 

Prettige dag en succesvolle zaken.

 

Werner Kelder       

 

1777

De dames van ons landelijk bureau in Rijswijk hebben gelukkig geen medelijden (met mij) en zijn plezierig vasthoudend!

 

Als uw nieuwe verenigingsmanager opperde ik (toen net terug van vakantie) dat het wellicht een goed idee zou zijn om periodiek een blog op onze website te gaan schrijven over onderwerpen waar ik mij de komende twee jaren (voor drie dagen in de week) mee bezig mag en ga houden en wat ik tijdens mijn bezoeken aan de verschillen de departementen ervaar. De daad bij het blog-woord voegen is – merk ik – toch nog een “dingetje” ;-( .

Enfin, nu de aftrap is gedaan ben ik u een verklaring van mijn keuze voor titel van deze blog verschuldigd. 1777 Is zoals u weet het oprichtingsjaar van onze Nederlandsche Maatschappij voor Nijverheid en Handel, in de wandelgangen De Maatschappij. In mijn eerste contacten in mijn rol van verenigingsmanager (gestart vanaf 5 juli jl.) met niet leden, aspirant leden en/of geïnteresseerden bleek en blijkt dat wij als vereniging “het best bewaarde geheim” sinds 1777 zijn! Men heeft nog nooit van ons gehoord, laat staan dat je er lid van kunt worden. 

Eén van de doelstellingen welke ik van het landelijk bestuur heb meegekregen voor de komende 2 jaren, is het laten toenemen van het aantal actieve en in ledenaantal groeiende departementen. Naar mijn mening zitten wij met ons gedachtengoed en de waarden van De Maatschappij “op goud”.

Nu nog een kwestie van goed uitventen van ons verhaal en de belangstellenden staan in de rij om lid te mogen worden ;-). 

Ik ben graag de motor, maar dat kan ik niet alleen en doe graag een beroep op uw netwerk en vaardigheden om - daar waar opportuun - enthousiast over De Maatschappij te verhalen. 

Een dankbaar onderwerp in uw gesprekken zou bijvoorbeeld onze “Duurzame Dynamische Delta”  kunnen zijn. 7 Oktober a.s. organiseert het departement Zeeland dit jaarcongres. U en andere geïnteresseerden zijn dan van harte welkom in het mooie Vlissingen! 

Het landelijk bestuur gaat binnenkort met elkaar in conclaaf om na te denken over en vervolgens concreet te vertalen in acties en zo ons “merk” De Maatschappij te laden en het vervolgens in de markt te gaan zetten. Daarvoor is o.a. een strategisch marketingplan nodig. Gelukkig hebben wij van een van onze leden ondersteuning aangeboden gekregen bij het schrijven daarvan.

Ook onze Raad van Advies denkt actief met ons mee o.a. over hoe wij Perspectief voor Nederland een duurzaam vervolg kunnen geven. Tijdens onze ALV 7 oktober a.s. vertellen wij u graag daar wat meer over. 

Voor mij en wellicht ook mijn generatiegenoten, is het werken met social media nog geen vanzelfsprekendheid, maar dat laat ik geen beletsel vormen.

Stoer heb ik naast het schrijven van dit blog ook een twitter-account (laten) aanmaken. U kunt mij volgen op: 1777@DeMaatschappij
Ik beloof u “tweets” die raken aan De Maatschappij en hoop u zo te inspireren.

Laten wij ook de komende 240 jaar na de start in 1777, als vereniging relevant blijven.

Samen met u pak ik die handschoen graag op! 

Tot ziens op 7 oktober. 

Pierre van Aalst

Verenigingsmanager van De Maatschappij

Blogger gezocht!

Wij zijn op zoek naar u!

Bent of kent u iemand die graag schrijft, over wat er momenteel in Nederland/de wereld gaande is, over uw eigen werk of ieder ander onderwerp dat interessant en leuk is om te lezen voor een ieder die onze website bezoekt?
DAN ZIJN WIJ OP ZOEK NAAR U!!
Vanuit het landelijk bureau van De Maatschappij willen we graag de blogs regelmatig vernieuwen, dit is de reden dat wij een oproep doen voor het schrijven van een blog.

Bent u enthousiast geworden en wilt u hier graag aan meewerken dan vragen wij u om contact met ons op te nemen.
Dit kan telefonisch 070-3141940 of via de mail info@de-maatschappij.nl
Alvast bedankt voor uw medewerking!

De Europese politieke les van het gaspedaal

Groot-Brittannië ligt eruit. Het Verenigd Koninkrijk heeft zichzelf een ‘Alleingang’ bezorgd. Na de flinterdunne meerderheid van Britten, die op donderdag 23 juni 2016 besloten de Europese Unie de rug toe te keren, zijn politici, ondernemers, vakbonden, overheden, wetenschappers en andere beleidsmakers op zoek naar een antwoord. Uit noodzaak, uit vrees, uit welbegrepen eigenbelang, uit zorg. De Britse ‘splendid isolation’ is geen wens meer, maar is echt.

Bewonderd

In de mêlee van commentaren, columns, beschouwingen, analyses en nieuwsberichten over ‘Independence Day’ trof ik er een aan die een begin van een antwoord zou kunnen zijn. ‘Het enige reële alternatief,’ schrijft Coen Teulings, oud-directeur van het Centraal Planbureau en thans hoogleraar economie aan de Universiteit van Cambridge, in het FD van 28/6/16, ‘is Europa aan te prijzen voor datgene waar het in de wereld om bewonderd wordt. De lidstaten houden nu al zestig jaar lang een politiek en juridisch systeem in de lucht waarmee eerst zes en inmiddels zevenentwintig lidstaten hun onderlinge geschillen beslechten en afspraken maken tot wederzijds voordeel.’  

Dat een systeem met zo’n diffuse structuur als de EU daartoe in staat is geweest is een ongelooflijke prestatie. ‘Het heeft de voorwaarde geschapen voor de naoorlogse groei van onze welvaart.’ Maar ondanks de fantastische successen van decennia politiek touwtrekken is er ook veel onvrede, meent Teulings. ‘Echter, de opkomst van het populisme is geen specifiek Europees verschijnsel, zie Trump. Het echte probleem van de middenklasse in Europa en de VS is de opkomst van China en India. Dat maakt het electoraat van beide continenten onzeker. De EU is slechts een uitlaatklep’. 

Aan het stuur

Teulings’ betoog is, vrij door mij vertaald, een stevige oproep tot stabiliserend en effectief beleid om onvrede en onzekerheid weg te nemen en in goede banen te leiden. Maar helpt het als regeringsleiders kritiek hebben op Europa, terwijl zij als leden van de Europese Raad zelf aan het stuur zitten? Draagt het bij aan een solide Europees beleid als politici over Europa blijven praten in de derde persoon? Als welvaart, vrede, vrij reizen, één munt en internationaal studeren aantoonbare verworvenheden zijn van welvarende EU-lidstaten?

Twaalf jaar was ik lid van het hoofdbestuur van de Europese Beweging in Nederland. Jaren, waarin Eurocommissarissen als Frans Andriessen en Frits Bolkestein soms zeer opliepen tegen de grenzen van hun politieke vernuft en onderhandelingsbekwaamheden. Toch bewoog Europa: er kwam beleid tot stand dat nationale regels beetje bij beetje harmoniseerde, een gezamenlijke munt schiep en meer liberalisering inluidde. De sleutel van zulk economisch succes verwoordde de Fransman Jacques Delors, oud-voorzitter van de Europese Commissie, op prachtige wijze aldus: ‘It is competition that stimulates, cooperation that strengthens and solidarity that unites’.

Gaspedaal rechts

In de beginjaren van wat een aardverschuivende industrie zou worden, had een aantal visionaire automobielfabrikanten al snel door dat zij omwille van het succes van hun product internationaal moesten standaardiseren. Een van hun afspraken was deze: gaspedaal rechts, rempedaal in het midden, ontkoppelingspedaal links. Het huidige Europa heeft behoefte aan dergelijk doortastend optreden. Aan politici die de basis van de EU onderschrijven, trots zijn op wat er is bereikt en die publiekelijk durven te verwoorden wat Europa vermag. Zoals Delors en diens illustere voorgangers weten zij welke pedalen gebruikt moeten worden.  

In zijn boek ‘Facetten van Europa’ beschreef Lord Alan Bullock (Oxford) in 1979 hoe in het naoorlogse - in Oost en West verdeelde - Europa een ‘verbazingwekkend economisch herstel plaatsvond waardoor een hoger welvaartsniveau ontstond dan ooit tevoren in de geschiedenis’. Zes jaar daarvoor was Groot-Brittannië tot de Europese Economische Gemeenschap, de voorloper van de EU, toegetreden. Dat gebeurde onder leiding van de Britse premier en conservatief Edward Heath.

Doorgaan

Het is interessant om in Bullocks’ boek zijn visie op Europa te lezen. ‘Een zonniger toekomst ligt in het verschiet. Europa moet zijn rol blijven spelen […]. Europa kan zijn waarden opnieuw gaan uitdragen over de wereld, niet met het zwaard, maar in het kader van vriendschappelijke hulpverlening en met het vertrouwen van vrije mensen.’ Het lijkt mij een ware stimulans voor de regeringsleiders van de Europese Unie om op die weg door te gaan.  

Nico van Grieken

Lid Raad van Advies De Maatschappij

De Maatschappij door de ogen van een student!

Hallo! Mijn naam is Willem-Jan Velderman en ik studeer Bestuurskunde aan de Universiteit Twente. Toen ik onlangs lid werd van De Maatschappij werd mij gevraagd of ik mezelf wilde voorstellen door een blog te schrijven; dat doe ik natuurlijk graag! Ook zal ik in dit blog ingaan op hoe ik De Maatschappij heb leren kennen, waarom ik lid ben geworden en waarom ik graag met u kennis maak.

In 2013 leerde ik De Maatschappij kennen. Medestudent Rik Leenders en ik waren actief binnen onze studievereniging Sirius en het Regionaal Media Centrum Twente: een samenwerkingsverband tussen Twentse lokale omroepen. In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 wilden we graag een debat organiseren wat ook een jonger publiek moest triggeren. De studievereniging en de lokale omroepen  waren erg enthousiast en al snel kwamen we met Trudy Vos en Jan Bron van De Maatschappij Departement Twente in contact!  

 

Ook andere Twentse organisaties sloten aan en door een mooie samenwerking ontstond[1] het idee voor het interactieve Twents gemeenteraadsverkiezingendebat[2]! Een geslaagd live televisie- en internetdebat waarin kandidaat-raadsleden en inwoners uit verschillende gemeenten samenkwamen op de Universiteit Twente.  De kandidaat-raadsleden debatteerden over stellingen die in iedere gemeente relevant waren maar waarvan de lokale context soms verschilde. Door middel van een mobiele website gaven inwoners, in de zaal óf thuis, hun mening over de stelling. Zij konden na afloop een stemadvies krijgen door enkele extra vragen in te vullen. In de Red-Room analyseerden Martin Rosema (Universiteit Twente), Arjen Maathuis (raadslid VVD-Almelo en destijds student) en Jasper Bunskoek (destijds TC Tubantia) het debat. De omroepen werden later voor hun uitzending beloond met een Lokale Omroep Award in de categorie Nieuws & Actualiteiten.

Via Trudy Vos bleven Rik en ik contact houden met De Maatschappij. Zo hebben we een presentatie[3] bij De Maatschappij mogen geven over ons onderzoek naar bestuurlijke informatievoorziening tijdens onze stage bij Regio Twente. Ook waren we aanwezig tijdens Perspectief voor Nederland/Twente en mocht ik veel over de zorg leren tijdens één van de Grens van de mens-avonden. Ik vond de bijeenkomsten van De Maatschappij door de gehouden presentaties en de gesprekken erg leerzaam. Ik wil graag weten wat er in de maatschappij speelt en wat daar bij komt kijken. Het volgen van nieuws en lezen is natuurlijk een goede manier om meer te weten te komen over een bepaald onderwerp maar ik vind het ook erg leerzaam om mensen te spreken, en vragen te stellen, over o.a. hun werkveld.

Daarom maak ik graag kennis met u. Daarnaast ben ik benieuwd naar uw kijk op waar ik als student Bestuurskunde mee bezig ben. Als student-assistent van Paul Benneworth mag ik samen met hem aan een onderzoeksproject werken over de rol van Citizen Knowledge[4] in regionale besluitvorming. Daarnaast loop ik stage bij de Twentse kring van griffiers en Kennispunt Twente. Bij de Twentse kring van griffiers doen drie griffiers (Ben Pikula, Helga van Limbeek en Karin Zomer) en ik (onder begeleiding van Marcel Boogers) onderzoek naar de informatiebehoefte van Twentse gemeenteraadsleden om zicht te hebben op intergemeentelijke samenwerkingsverbanden. Hiervoor is een enquête in de veertien Twentse gemeenteraden afgenomen en zijn de Twentse intergemeentelijke samenwerkingsverbanden geïnterviewd. Bij Kennispunt Twente ben ik op zoek naar de mogelijke- meerwaarde en betekenis van open data voor Twentse gemeenten. Iedere vrijdagavond ben ik één van de stemmen van het College van B en V (Beerlage en Velderman) op de lokale publieke omroep van Hengelo; Radio Hengelo TV. Met ons team proberen we met raadsleden, inwoners en andere partijen helder en snel in te gaan op wat lokaal speelt. Zo hebben we specials gemaakt over de binnenstad, jongeren in de Twentse politiek en hebben we een politiek jaaroverzicht georganiseerd.

Ik hoop dat ik binnenkort op een bijeenkomst van De Maatschappij met u kennis mag maken. Ondertussen kom ik graag met u in contact via sociale media als Twitter[5] en Linked-In[6].

Graag tot snel!

---

[1] https://www.utwente.nl/nieuws/!/2014/6/88492/verkiezingendebat-levert-omroepprijs-op

[2] https://www.youtube.com/watch?v=u1bUu-5UgVU

[3] https://www.youtube.com/channel/UCGafT95a4NS55jhPd-QEGCA

[4] https://wjvelderman.wordpress.com/2016/04/28/publicatie-in-regions-magazine-citizen-knowledge-in-regional-policymaking-%C2%87/

[5] https://www.twitter.com/WJVelderman

[6] https://www.linkedin.com/in/wjvelderman

Grippy's, op een positieve toekomst!

Niet onze afkomst is bepalend, maar onze toekomst. Wat kunnen we de komende tien jaar verwachten? De interessante debatten in het kader van Perspectief voor Nederland gaven daar vorig jaar een goed beeld van. Zorg, levenslang leren, sociale cohesie, werk, welzijn, grondstoffen, voedsel, klimaat, mobiliteit en geopolitieke verhoudingen houden ons terecht zeer bezig.

 

Ook de Amerikaanse president Barack Obama. Op 13 januari van dit jaar wijdde hij een belangrijk deel van zijn – laatste – State of the Union in het Congres aan de ingrijpende en onverbiddelijke veranderingen die van invloed zijn op ‘onze manier van leven, ons werk, bedrijven, onze overheid, onze planeet en onze positie in de wereld’. Hoopvolle medische en farmaceutische doorbraken, maar ook economische en technologische veranderingen die oude banen vernietigen, nieuwe banen scheppen, jonge mensen kansen bieden en gezinnen voor fundamentele keuzes plaatsen. 

Obama is onbeschaamd hoopvol. Altijd geweest: tijdens zijn studie (Columbia en Harvard) en als advocaat in Chicago, waar hij de armere buurten leerde kennen, was zijn belangrijkste vraag hoe politiek beleid het beste in mensen naar boven kan halen en niet het slechtste. Zie zijn ‘Audacity of Hope’ (2008). Ook anno 2016 is de ‘State of the Union’ krachtig. ‘Right now, the United States of America has the strongest, most durable economy in the world’. Veertien miljoen nieuwe banen, de helft minder werkloosheid. Bijna negentig keer werd er geapplaudisseerd en klonk er gelach op. Machtig en aanstekelijk optimisme.  

Diezelfde dertiende januari was ik op de lunchbijeenkomst van Departement Dordrecht.   Leden van de Raad van Advies worden geacht enkele malen per jaar in hun regio bij  departementen op bezoek te gaan. Dat is een genoegen en het is leerzaam, ook nu weer. Voorzitter Vincent Groot verwelkomde de aanwezigen mondeling én met een filmpje van de vorige bijeenkomst, gemaakt door leerlingen van het Da Vinci College. Ook kondigde hij alvast de spreker aan: Frederik van Beuningen die over de investeringsfilosofie van Teslin ging praten en over de kwaliteit van governance bij bedrijven.  

Eerst echter kreeg Ad Eland, ondernemer en lid van De Maatschappij, de gelegenheid om zijn twee minutenspeech te houden. Dat was een regelrechte aangename verrassing. Met name voor mensen – en dat zijn er velen - die wel eens een bijeenkomst bijwonen waar een koud of warm hapje wordt aangeboden en die steevast staan te frommelen met een servetje dat naast de bitterbal of het blokje kaas ligt. Ad vertelde daar smaakvol en herkenbaar over, maar belangrijker, hij bood uitkomst.

 

 

Zijn vondst is de ‘Grippy’. Een opvallend 3-dimensionaal servetje dat door zijn piramidale ontwerp gemakkelijk met drie vingers kan worden opgepakt zodat de geserveerde snack schoon kan worden beetgenomen. De eerste ter wereld. Ad Eland had ook een informatief promotiefilmpje laten maken, dat liet zien hoe de Grippy tot stand was gekomen. Ondernemerschap pur sang. En ook milieuvriendelijk. De Grippy verbruikt door zijn vorm zo’n vijfenzeventig procent minder papier. Disruptief? Geenszins, hooguit voor de oude servetjes. Creatief? In hoge mate: je moet er maar op komen. En bovenal: gastvriendelijk. Ad’s pay-off: ‘Met Grippy’s serveer je iedereen een glimlach’.  

Terecht beloonden de aanwezigen hem met een lach en een spontaan applaus. Niet die negentig keer van Obama, maar wel ruim voldoende voor twee minuten stimulerend ondernemerschap. Ad’s Grippy’s zouden het zeker goed doen in The White House.   

Nico van Grieken

Lid van de Raad van Advies